“fazla çalışma sorunu” almaktadır. İşçi–işveren arasında böylesine
problem yaratan konunun en önemli unsuru çalışma süresidir.
Çalışma süresi denildiğinde aylık/haftalık gibi belirlenmiş ücret
karşılığı çalışılması gereken süre akla gelmelidir. Çalışma süresi 4857
sayılı yasanın 63. maddesinde belirtildiği üzere
haftada en çok 45 saattir.
Genel olarak çalışma süresi kavramı
Genel anlamda çalışma süresi, işçinin işyerinde fiilen iş görme
borcunu yerine getirmek için geçirdiği süredir. Ancak işçinin kişisel
hazırlık süresi, ara dinlenmeleri, yemek molaları, çalışma süresinden
sayılmaz. Bunun yanında işveren tarafından verilen ya da işverenin
işçisini gönderdiği eğitimler, kurslar vs., emziren kadın işçinin süt verme
izin süresi çalışma süresinden sayılır. Hayatın içinden anlatımla; karine
olarak işçinin işyerinde işverenin egemenlik alanında geçirdiği süre
çalışma süresi kabul edilir. Çalışma süresi denildiğinde aylık/haftalık gibi
belirlenmiş ücret karşılığı çalışılması gereken süre akla gelmelidir.
Normal çalışma süreleri
Genel olarak çalışma süresi 4857 sayılı yasanın 63. maddesinde
belirtildiği üzere haftada en çok 45 saattir. Bu hüküm emredici
bir düzenleme olup, çalışma süresine azami bir sınır getirmektedir.
Bu sınır daha fazla çalışılamayacağı noktasında değil, belirlenen
ücret karşılığı çalışma süresi anlamında bir sınırdır.
Bunun yanında yine yasada 14 yaşını tamamlamış ve ilköğrenimi
bitirmiş çocukların çalışma süresi ise günde 7, haftada 35 saatten fazla
olamaz. 15 yaşını tamamlayan çocuklar içinse bu süre günde 8 saat,
28
İ Ş Ç İ – İ Ş V E R E N İ L İ Ş K İ L E R İ N D E P O T A N S İ Y E L U Y U Ş M A Z L I K : F A Z L A Ç A L I Ş M A
Ü N S E V E R
X X I X
