Hayatın gerçeği bu olmasına karşın eskiden Mahkemeler ve
Yargıtay ilgili Hukuk Daireleri 4857 sayılı yasanın 41. maddesini
emredici hüküm olarak yorumlayarak 270 saatin üzerindeki
çalışmaların ücretlerini hesaplamıyor, işçiler yılda 270 saatin
üzerinde çalışma ücretlerini hak kazanmalarına rağmen alamama
sorunu ile karşılaşıyorlardı.
Bilindiği üzere ülkemizde İş Hukuku Mevzuatında kanun
boşluklarına rastlanmaktadır. Bu açıdan Yargıtayca bu husustaki
boşlukları doldurmak adına işçi–işveren dengesini de göz önünde
bulundurmak sureti ile işçi lehine yorum ilkesi benimsenmiştir.
Bu bahsi geçen “işçi lehine yorum ilkesinin” Mahkemeler
veya Yargıtay tarafından 4857 sayılı yasanın 41. maddesinde
belirtilen işçinin 1 yılda 270 saatten fazla çalıştırılamaz hükmünde
neden uygulanmadığı uzun süre tartışmalara yol açmış, sonuçta
Yargıtay verdiği kararlarla bu işi kesin bir çözüme kavuşturmuştur.
“Fazla çalışma yönünden diğer bir yasal sınırlama da,
4857 sayılı yasanın 41. maddesinde belirtilen, fazla
çalışma süresinin toplamının bir yılda ikiyüzyetmiş
saatten fazla olamayacağı şeklinde hükümdür.
Ancak bu sınırlamaya rağmen işçinin daha fazla
çalıştırılması halinde bu çalışmaların karşılığı olan
fazla mesai ücretinin de ödenmesi gerektiği açıktır.”
Bu açıdan bakıldığında 4857 sayılı yasanın 41. maddesinde
belirtilen yılda 270 saatten fazla çalıştırılamayacağı hükmü işçiler
lehine yorumlanması gereken bir hüküm olduğu kesin olarak
anlaşılmıştır.
32
İ Ş Ç İ – İ Ş V E R E N İ L İ Ş K İ L E R İ N D E P O T A N S İ Y E L U Y U Ş M A Z L I K : F A Z L A Ç A L I Ş M A
Ü N S E V E R
X X I X
Yargıtay 9. HD
2009/45842 Esas –
2012/6570 Karar
sayılı 01.03.2012
tarihli ilamı
